نمایش خانگی/محمد شاکری: «گناهکار» از آن فیلمهایی است که فقط در جشنواره هایی مانند جهانی فجر پیدا میشود و هرچند در ابتدا به مانند یکی از دهها فیلم معمولی با آن برخورد میکنید ولی دیری نمیگذرد که جذبتان میکند و تا پایان همراهیتان میکند.
البته که «گناهکار» فیلمی است کاملا لوباجت که شاید در خیلی جاها یادآور یک فیلم تلویزیونی باشد ولی دقت بر داستان فیلم و پرکشش کردنش موجب شده جذابیتش بالا باشد.
تمام داستان در یک لوکیشن بسته اتفاق می افتد و بیشترین تصویری که در این فیلم می بینید، واکنش های مضطربانه آسکر است که سعی می کند به ایبن دزدیده شده کمک کند. با این حال به هیچ عنوان احساس نخواهید کرد که حوصله تان سر رفته است.
مدت زمان کوتاه فیلم، به همراه کارگردانی استادانه مولر، و بازی بی نقص جیکوب سدرگرن و تمام صداهایی که از آن طرف تلفن با هنرمندی تمام احساس اضطراب را به بیننده و شنونده منتقل می کنند، همه و همه، دست به دست هم داده اند تا پس از اتمام فیلم، بیننده احساس کند وقت با ارزشش تلف نشده است.
در کنار همه این ها، موسیقی فوق العاده فیلم با آهنگسازی کارل کولمان و کسپر هسلاجر، هیجان فیلم را دو چندان کرده است.
