نمایش خانگی/مهرداد شهبازی: فیلم نه ساختار نویی دارد و نه حرف تازه ای و انگاری در دهه هفتاد ساخته شده و همین طوری فریز مانده تا امسال در جشنواره سی و هفتم فجر رونمایی شود.
اینکه فیلم به کلی جشنواره فرعی در این طرف و آن طرف رفته هم ربطی دارد به چیزی جز ضدزن نشان دادن جغرافیا ی داستان!؟ “فصل فراموشی فریبا”عباس رافعی را که یادتان نرفته؟؟ آنجا هم زنی بود که سوار بر وانت در حال مبارزه(!) بود و اینها برای تازگی کافی نیست.
دوربین روی دست بی ریشه که هی تکان و تکان و تکان میخورد بناست چه کارکردی در فیلم داشته باشد جز اینکه ما را مطمئن کند به تنبلی کارگردان فیلم.
تصاویر کدر از طبیعت جذاب شمال و حتی تیره نشان دادن ساحل را باید به حساب تحریک وطن پرستی در چهل سالگی انقلاب گذاشت؟؟ تهیه کننده کیست؟ علیرضا قاسم خان که از جمله مدیران حلقه حیدریان بوده است.
چرا وقتی مدیران سینمایی مملکت میخواهند فیلم بسازند به سراغ داستانهای تازه و نو نمیروند و در قید و بند داستانهای هزاران بار تکراری هستند؟
