نمایش خانگی: ویژه برنامه تلویزیونی «حماسه خوان» از شبکه یک سیما روی آنتن می‌رود.

«حماسه خوان» به سردبیری محسن راحمی تلاش دارد در گفتگویی با کارشناسان حیطه‌های مختلف سیاست و تاریخ و فرهنگ و…، به واکاوی ماهیت و پدیدارشناسی جنگ دوازده روزه ایران-اسرائیل بپردازد.

شهریار زرشناس(نویسنده و پژوهشگر حوزه سیاست)، وحید یامین پور(مدرس ارتباطات و علوم اجتماعی) و محمدحسین رجبی دوانی(محقق و تاریخدان) و… ازجمله مهمانان این ویژه برنامه هستند.

رویکرد «حماسه خوان» یک رویکرد تعاملی بوده و قصد دارد با درنظر گرفتن بازخوردهای برآمده از مخاطبان اقدام به طرح مباحث استراتژیک کرده و کارشناسانی از نحله‌های مختلف را مهمان نماید‌.

«حماسه خوان» به تهیه‌کنندگی سیداحمد موسویان در گروه حماسه و دفاع شبکه یک سیما به مدیریت محمدعلی صمدی تولید شده و روزهای زوج حوالی ساعت ۲۳ از شبکه اول سیما پخش میشود و تکرار آن ساعت ۱۶ روز بعد روی آنتن خواهد رفت.

نمایش خانگی: شایعات حول بحران مالی در پلتفرم تازه تاسیس استارنت و تعلیق فعالیتش با واکنش یکی از مدیران این پلتفرم مواجه شد.

سریال «کنکل» به کارگردانی رامتین لوافی، اولین سریال پلتفرم استارنت بود که در اردیبهشت ۱۴۰۴ منتشر شد و «جزر و مد» به تهیه‌کنندگی مهران مهام و کارگردانی محمدحسین لطیفی، یک سریال طولانی‌مدت است که برای پلتفرم استارنت تولید و در حال پخش است و شایعات درباره تعلیق این پلتفرم با وجود عرضه این سریالها، غیرواقعی می‌نمود‌.

یکی از مدیران میانی این پلتفرم به روزنامه همشهری می‌گوید: وجود بحران مالی در پلتفرم استارنت درست نیست و حتی قسمت جدید «جزر و مد» قرار است در پلتفرم بارگذاری شود و سریال «کنکل» نیز ادامه دارد.

وی همچنین می‌گوید: این پلتفرم تولید چند سریال را در برنامه‌های شبکه دارد و قصد دارد به سمت ارائه هفته ای چند اپیزود از سریال‌ها برود. پلتفرم‌ها استارنت مانند دیگر سکوهای نمایشی اشتراک ماهانه ندارد و به شکل رایگان فیلم و سریال به مخاطبانش عرضه می‌کند و کار خود را بی وقفه ادامه خواهد داد‌.

در حال حاضر نزدیک به ۵۰۰ سکوی نمایش مجوز فعالیت خود را از ساترا گرفته‌اند اما تنها چند پلتفرم معدود- فقط حدود پنج پلتفرم- هستند که توانستند با عرضه سریال‌های ایرانی و خارجی به حیات کاری خود ادامه دهند. مابقی پلتفرم‌ها دچار بحران‌های مالی هستند و یا از گردونه رقابت با دیگر سکوهای نمایش خارج شدند و اساسا جز آرشیوهای تکراری هیچ محتوای تولیدی برای عرضه ندارند.

نمایش خانگی/مجید ناصری: برنامه “کارناوال” تازه ترین تلاش رامبد جوان برای شکل دهی به محفلی سرگرم کننده و در عین حال رقابتی است که از طریق فیلمنت به شبکه خانگی عرضه شده است.

رامبد جوان اینجا سعی کرده به جای ترتیب دادن رقابت میان مخاطبان، آنها را در جای داور قرار دهد و سپس تعدادی از افراد ظاهرا حرفه ای را که در سال‌های اخیر از سینما و تلویزیون تا شبکه خانگی ردپای شان را دیده ایم به عنوان رقیب وارد باری کند.

شروع رقابت کارناوال میان علی اوجی و امیرمهدی ژوله رقم خورد؛ دو نفری که اخیرا بسیار در برنامه های پلتفرمی از مافیا تا شام ایرانی و جوکر و…، دیده شده اند.

آنچه رقابت را جدی تر کرد نه ساده انگاری علی اوجی -که یک گروه موسیقی ارکسترال را وارد کار کرد و حاصل تلاش آنها را ایده ی خود معرفی کرد بدون اینکه خودش حتی یک ساز بنوازد- بلکه تلاشی بود که ژوله برای ترتیب دادن به یک اجرای موزیکال دیدنی به سبک تئاترهای گلریز داشت. ژوله به همراه مهراب قاسم خانی متن خوبی حول مهاجرت نگاشته بود و با ترکیب حرکات موزون موزیکال و استندآپ کمدی شماری جوان، سعی کرد نشان دهد حتی در عامه پسندترین شرایط نیز می‌شود کار متفاوت کرد.

همین که علی اوجی در این رقابت به ژوله می‌بازد خود نشان دهنده سطح کیفی دو جور فعالیت هنری-یکی حاضری خوری و دیگری تلاش برای خلق است- و رامبد جوان خواسته یا ناخواسته وقتی مخاطب را داور می‌کند درنهایت الگویی از خواسته های مخاطب را دربرابر تولیدکنندگان هم قرار می‌دهد.

لابلای این رقابت معرفی عروسک تازه‌ی وردست رامبد -افتو-بمعنای آفتاب را شاهد بودیم که خوشبختانه در طراحی ظاهری و صداسازی به نظر کار نو و جدیدی است و می‌تواند فضای کار را بانمک کند. کارناوال بمانند همه محصولات شبکه خانگی، آگهی محور هم هست اما خوشبختانه طراحی نمایشی منحصربفرد تیزرهای تبلیغاتی باز یک وجه افتراق است میان این مجموعه و آنهایی که هر تیزری را با هر کیفیت لابلای برنامه میگنجانند.

رامبد جوان سال‌ها بعد از خندوانه حالا در کارناوال نشان داده که در همان سبک و سیاق جیم کری‌وار خود نیز به دنبال تجربه های جدید است و همین تجربه جدید و بازی دادن همکاران و داوری مخاطبان است که باعث می‌شود کارناوال را تقریبا کامل تماشا کرد و لذت برد.

اینجا مخاطب است که داوری می‌کند و اگر داوری مخاطب را همچنان بی حب و بغض نشان دهند قطعا یک رجحان بزرگ دارند بر انبوه کارهای مهندسی شده‌ای که مخاطب را فقط بازی داده و سرکار میگذارند. رامبد خیلی جدی به دنبال برگزاری بازی بین مدعیان فعالیت هنری است و الزامات این بازی را هم درست چیده و فقط باید بیخیال آن احیای خاطرات سرقت‌رفته خندوانه باشد که چیزی جز بازی دادن مخاطب نبود‌. زمانه، زمانه‌ی داوری مخاطب و بازی دادن آنهایی است که نام هنرمند را یدک می‌کشند…

نمایش خانگی: فصل دوم سریال “وحشی” توسط فیلمنت در حال تولید است و اصلی ترین کنجکاوی مخاطبان درباره سرنوشت داوود اشرف-جواد عزتی- در فصول بعدی است.

به گزارش نمایش خانگی، هومن سیدی با بیان اینکه روایت اصلی فرار داوود اشرف- تازه در فصل سوم است که رخ می‌دهد- ناخودآگاه لو داده که کل فصل دوم “وحشی”در زندان می‌گذرد و احتمالا -به سبک سریال فرار از زندان شبکه فاکس- به ارتباط گیری داوود با زندانیانی بدردبخور جهت طرح ریزی برنامه فرار از زندان، می‌گذرد.

هومن سیدی به فیلم امروز گفت: یکی از دوستانم ماجرای اتفاقی که برای علی اشرف رخ داده بود را برایم تعریف کرد و شش ماه بعدش دست به کار نوشتن شدم. چیزی که دوستم تعریف کرد خطی کلی از ماجرا و اطلاعاتش در حد فضای مجازی بود و جزییانش را نمی‌دانستم. مهم‌ترین نکته‌اش این بود که شنیدم علی‌اشرف تنها کسی است که بعد از انقلاب توانسته از زندان فرار کند. این برایم خیلی موضوع جالبی بود.

وی ادامه داد: همان ایده ی فرار از زندان انگیزه اصلی نگارش فیلمنامه بود و بعد شروع کردم به نوشتن و این طور بود که در فصل اول معرفی شخصیت داشتیم و درنهایت موضوع فرار در فصل‌های سه و چهار اتفاق می‌افتد. مقدمه و بسترش در فصل‌های یک و دو است.

سیدی درباره تغییر روایت نسبت به ماجراهای واقعی ادامه داد: ما نه مستند ساختیم، نه ادعایش را داریم. نوشته‌ایم برداشتی آزاد از یک اتفاق واقعی. شاید فقط سی درصد از داستان، واقعیست و بقیه‌اش تخیل نویسنده است که تلاش شده موشکافانه به شکل‌گیری موقعیت بحرانی یک آدم پرداخته بشود.

گفتنی است فصل اول سریال “وحشی” در هشت قسمت ارائه شد، فصل دوم در یازده قسمت و فصول سوم و چهارم نیز هر کدام در هشت قسمت ارائه می‌گردد.

نمایش خانگی/مجید ناصری: رئالیتی “الکلاسیکو…” یکی از تازه ترین رئالیتی های متکی بر بازی مافیا است که از طریق پلتفرم نماوا عرضه شده به قصد جلب نظر ایرانیانی که در سال‌های اخیر بدجوری به بازی مافیا علاقه پیدا کرده و کافه بازی های مافیا را با پرداختی های خود پررونق کرده اند.

در نگاه اول آنچه “الکلاسیکو…” را از برنامه های مافیایی همرده، جدا می‌کند حجم بالای چهره های حاضر در رئالیتی است و البته از آن مهم‌تر به کار گرفتن چهره هایی که در بازی مافیا تجربه های خوب دارند و با وجود همه شایعات مثبت و منفی پشت خود ولی حضورشان می‌تواند رئالیتی را جذاب کند‌.

مهدی دانایی مقدم بازیگر سینما و تلویزیون تهیه‌کنندگی “الکلاسیکو…” را برعهده داشته و ارتباطاتش در بازیگری موجب شده بتواند شماری از بازیگران مافیاباز قدر را به کار جلب کند و از سوی دیگر با ایجاد فضای بصری مناسب و به شدت خوف انگیز توانسته جلوه ای دیدنی برای کارش پدید آورد. پس در نگاه دوم ساختار بصری کار و اهمیت مهندسی فضا و طراحی صحنه و نورپردازی و شکل و شمایل انتخاب لنز برای ضبط واکنش های بازیگران باعث جلب مخاطب برای “الکلاسیکو…” شده.

حمیده نهان دست کارگردان این رئالیتی بسیار زیرکانه تلاش کرده همه آنچه در مافیاکلاب های حرفه ای از نظر فضاسازی جریان دارد را به “الکلاسیکو‌…” تسری دهد و همین است که می بینیم رنگ و لعاب کار کاملا یادآور کلوب هایی است که تازه ۱۲ نصفه شب شروع به کار می‌کنند و تا حوالی صبح روز بعد مشغول سرویس دهی به علاقمندان هستند.

شکل و شمایل پیشروی بازی در این رئالیتی با وجود همه نشیب ها، یک فراز دارد و آن هم اینکه حس مهندسی پشت صحنه را متبادر نمی‌کند یعنی انگار خودِ خودِ مافیاکلاب است که دارد رقم می‌خورد و حتی گنده ترین بازیگران سینما و تلویزیون فقط یک پلیر(بازیکن) هستند و به هیچ کس باج داده نمی‌شود.

اینجاست که ویژگی سوم و اصلی “الکلاسیکو…” را شاهدیم یعنی یک رئالیتی که انگار خواسته به طور کاملا واقعی و بی شبهه های تبانی، بازیکنان مدعی را محک بزند که چند مرده حلاج هستند‌. این روند باعث شده که “الکلاسیکو به روایت تسلا” حتی در بدترین شرایط اجتماعی و موعد پساجنگ دوازده روزه نیز باز مخاطبان را به سمت خود بکشد و حتی در جلب مخاطب خیلی بالاتر از برخی سریال‌های پرچهره اعم از کمدی تا تاریخی و عاشقانه عمل کند.

“الکلاسیکو…” نشان میدهد سرگرم‌کننده‌ترین امور اگر با نگاه حرفه ای پیش روند می‌توانند مرزهایی تازه در تولید محصول ایجاد کنند.

نمایش خانگی/مجید ناصری: سریال “جزر و مد” ساخته محمدحسین لطیفی و تهیه کنندگی مهران مهام از طریق پلتفرم استارنت به شبکه خانگی عرضه شد.

“جزر و مد” با اینکه شروع غافلگیرکننده ای دارد و می‌خواهد متاثر از جریانات زنانه این سالها باشد با این حال از رفتار و گفتار کاراکترها تا سیر داستانی و ساختار بصری بیش از حد تلویزیونی است و انگاری سریال طوری ساخته شده که حالا اگر در شبکه خانگی نشد، در تلویزیون پخش شود یا مثل حالا که در شبکه خانگی آمده، بعدتر وارد تلویزیون شود.

لطیفی کارگردان بدی نیست و کارهای خوبی مثل “صاحبدلان” را در تلویزیون داشته که همچنان می‌شود آن را دید و لذت برد اما لطیفی در سال‌های اخیر فرسنگها از آن کارگردان جوان و انرژیکی که سعی میکرد حتی ژانری دیریاب مثل کمدی وحشت را با “خوابگاه دختران” بومی سازی کند فاصله گرفته و دیگر به تکنیسینی بدل شده که فقط کارگردانی می‌کند…

“جزر و مد” در خط اصلی داستان خود که می‌خواهد ورسیونی زنانه از همان “پدرسالار”اکبر خواجویی باشد، درست عمل کرده اما عدم شناخت کامل از مقتضیات زنان این روزگار و وارد کردن بی دلیل انتقام شخصی به داستان-آن هم از همان قسمت اول- کار را تخیلی می‌کند. آخر آن زن صورت سنگی مدرن-با بازی نازنین فراهانی- با ذکاوتی که دارد و شوهر دست و پاچلفتی خود چرا باید حداقل بیست سال صبر کند و بعد از مادرشوهر انتقام بگیرد؟
از آن گذشته رفتار مادرشوهر-با بازی مهرو نونهالی- چرا این قدر تخت و ماشینی است؟ مادری مهربان که همه جوره به فکر فرزندان است و حتی زبان نوه را می‌فهمد مگر می‌شود نتواند با عروس کنار بیاید؟

بازی های “جزر و مد” در اشل بازی های تلویزیونی هستند و نه آرش مجیدی و نه سعید چنگیزیان، نمی‌توانند چیزی جز آنچه پیشتر در سریال‌هایی مثل “سرباز” و “زخم کاری” ارائه داده‌اند، عرضه کنند چون انگار فیلمنامه کاملا مطابق ذهنیات قبلی از خصوصیات این دو نگاشته شده و حالا خوشبختانه چنگیزیان فهمیده که در “زخم کاری” بیش از حد حرص و جوش می‌خورد و عصبانی می‌شد و اینجا تلاش کرده آدمی خونسرد و زیرک به نظر برسد.

“جزر و مد” به غیر از آن که مزیتی دارد به صورت دو بار عرضه شدن در هفته و می‌تواند آن را متمایز کند، در انتخاب لوکیشن هم کلا به سمت خط ساحلی شمال رفته و از این حیث تفاوت قابل ذکری با سریال‌های لولیده در لوکیشن های تکراری پایتخت داشته.

در سیر داستانی “جزر و مد” آنچه بیش از پیش رخ می‌دهد فاصله گرفتن از داستان اصلی و رقم خوردن اتفاقات و حوادث بی ربط-نظیر دیدار با معشوقه سابق و قتل ناگهانی یک کارگر توسط کارفرماست- و اینطور می‌شود که چند قسمت می‌گذرد و تازه امتداد ارتباط پدر و فرزند مهاجر را شاهدیم، انگار که داریم سریال اپیزودیک می بینیم…

“جزر و مد” علاقه ای به تابوشکنی نه در داستان و نه در شخصیت پردازی نداشته و کاملا دست به عصا تولید شده تا احتمالا بی دردسر، پخش شود اما چنین سریالی چرا مستقیما راهی تلویزیون نشده؟؟

نمایش خانگی: پلتفرم نماوا در تازه ترین برنامه خود و درجهت ارتقای سبد سرگرمی خانواده‌های ایرانی ، چندین محتوای سرگرم‌کننده را به صورت کاملا رایگان عرضه می‌کند.

سریالهای «خاتون»، «دیو و ماه پیشونی ۱ و ۲» و «اکازیون»، برنامه «کنسرتینو» و فیلم «قیف»
رایگان شدند و به ردیف «رایگان در نماوا» در صفحه اصلی اضافه شدند. این آثار ژانرهای مختلف از ملودرام تاریخی تا فانتزی خانوادگی، کمدی، موزیکال و… را دربرمی‌گیرد.

قبلا هم در این ردیف عناوینی همچون برنامه «مهمونی» و سریالهای «آکتور»، «مگه تموم عمر چند تا بهاره»، «روزی روزگاری مریخ» و… عرضه شده بود.

به این ترتیب حالا حدود ۴۰ عنوان فیلم و سریال به صورت رایگان در پلتفرم نماوا عرضه شده است.

عموم علاقمندان می‌توانند با ورود به سامانه نماوا بدون پرداخت هر گونه هزینه از این باکس اختصاصی استفاده کنند.

نمایش خانگی: بعد از حدود دو هفته، پلتفرم نماوا رفع انسداد شد و فعالیت خود در شبکه خانگی را از سر گرفت.

نماوا از عصر نهم خردادماه و بعد از عرضه قسمت اول سریال سووشون، مسدود شد و همزمان سریال سووشون هم توقیف گردید.

انسداد نماوا با واکنش های مختلف در میان اهالی رسانه و سینماگران مواجه شده و حتی برخی از حقوقدان‌ها نیز درباره این انسداد موضع گیری کردند.

بازگشت نماوا به شبکه خانگی با ادامه عرضه برنامه‌های اختصاصی این پلتفرم و ازجمله رینگو، نیمه شب و الکلاسیکو به روایت تسلا همراه خواهد بود ضمن اینکه یک سریال جدید و یک رئالیتی رقابتی متفاوت نیز به زودی از طریق این پلتفرم ارائه خواهد شد.

پلتفرم نماوا به پاس همراهی مخاطبان خود و به جبران این غیبت، اشتراک تمامی کاربران خود را به مدت دو هفته تمدید می‌کند…

نمایش خانگی: ابراهیم حاتمی‌کیا در واکنش به اقدام تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی ، دلنوشته ای برای سرداران شهید منتشر کرد به شرح زیر:

بسم الله قاصم الجبارین

برادرانم؛ آقا حسین سلامی و آقا محمد باقری و آقا غلامعلی رشید، که شما را با نامتان در جبهه می‌شناختیم، جز شهادت هیچ درجه‌ای بر قامت شما نمی‌ارزید.

برای شهیدان هسته‌ای و دفاعی هم که با چشمانی باز و آرمانی روشن پا به این عرصه جهاد نهادند، جز تبریک و حسرت از غیبت‌شان و غبطه برای من کوچکترین چیزی ندارم..

اما دلم برای عزیزان بیگناه می‌‌سوزد. حریف صهیون نامرد است. کودک‌کش است. از رزم در میدان فراریست و تخصص‌اش رعب و هراس بر دل‌های سوخته است.

اینک وقت دفاع از حریمِ قُدسیِ این خاکِ پاکِ ایران است و جز ادب کردن این متجاوز صهیون راهی نمانده است.

انا من المجرمین منتقمون

ابراهیم حاتمی‌کیا