نمایش خانگی/مجید ناصری: سریال “از یاد رفته” تازه‌ترین ملودرامی است که از طریق فیلمنت به شبکه خانگی عرضه شده و تیم بازیگران پرتعداد و قاب های لاکچری پسند دارد.
“از یاد رفته” یک فرهاد اصلانی خوب دارد که حتی تکراری ترین روایتها را با بازی حسی خود، جذاب می‌کند و موجب میشود که سریال را پیگیری کنیم و جلو برویم.
داستان پردازی سریال چنگی به دل نمی‌زند و نه فقط انتخاب یکی از برادران سهیلی-سینا مهراد- و پارتنر روبرویش پردیس احمدیه، بلکه آن موتورسیکلتی که سینا سوار میشود و سیر عشق ناگهانی این دو نفر، کاملا تداعی‌گر فیلم “پول و پارتی” است. در پول و پارتی هم سعید سهیلی سعی کرده بوده نوعی فیلم هندی بفروش بسازد که با وجود فروش، خیلی عقب‌تر از گشت ارشاد و کلاشینکف بود.
برزو نیک نژاد کارگردان “از یاد رفته” سال‌ها دستیاری امثال سعید سلطانی را کرده و حالا اینجا در “از یاد رفته” آن ماجرای لو دادن پسر توسط پدر با قرار دادن هروئین در خانه‌اش، کاملا یادآور بلایی است که در سریال “ستایش” بر سر فرزند متمرد حشمت فردوس می‌آید.
“از یاد رفته” پر از نماهای تکراری است؛ از قرار گاه و بیگاه عاشق و معشوق کنار دیوار مرگ که واقعا برخی جاها از منطق بی بهره میشود تا سکانس های نوش‌خواری فرهاد اصلانی و حمیدرضا آذرنگ تا درگیری‌های بیخودی در آن شرکت لاکچری -که کاملا یادآور چیدمان سریال‌های ترک است- و…
سریال یک فرهاد اصلانی خوب و یک حسین محجوب متوسط دارد ولی بقیه بازیگران فقط درجا می‌زنند و بدبختانه نبودن رمز و راز لازم در داستان فقط باعث از دست رفتن درام شده…
